آموزش کامل 12 نشست اصلی در تکواندو

1- آبسوگی :
پاها به اندازه یک پا (طول یک کف پا) باز و جهت پنجه پای عقب 30 درجه اختلاف با پنچه پای جلو و وزن بدن به طور مساوی بین دو پا تقسیم شده است و زانو ها کاملاً صاف است .

2- آبکوبی سوگی:

پاها به اندازه دو برابر طول کف پا باز و جهت پنجه پای عقب 30 درجه اختلاف با پنچه پای جلو و زانوی پای عقب کاملاً صاف ولی زانوی پای جلو شکسته و پاشنه پای عقب نباید از روی زمین بلند شود وزن بدن بیشتر بروی پای جلو است. (در تصویر پایی که پر رنگتر است بیشتر مقدار وزن بدن بروی آن قرار دارد).

3- دیویت کوبی سوگی:
پا ها از طرف پاشنه بر هم عمود هستند مانند حرف L انگلیسی و تقسیم وزن بدن 70 % پای عقب و 30 % پای جلو می باشد و فاصله دو پاشنه به طول یک و نیم کف پا می باشد و زانوها هر دو شکسته است.(در تصویر پایی که پر رنگتر است بیشتر مقدار وزن بدن بروی آن قرار دارد)

4- جوچوم سوگی:

پاها به اندازه دو طول کف پا از طرفین باز و وزن بدن بطور مساوی تقسیم می شود و هر دو زانو خم می شود. (مانند نشست بروی اسب)

5- چاریوت سوگی (موآ سوگی):

پاها کاملاً جفت و چسبیده به هم می باشد و وزن بدن بطور مساوی روی هردو پا تقسیم می شود و پنجه های پا نیز صاف و روبه جلو می باشد و هر دو زانو نیز صاف هستند.

6- چونبی سوگی:

پاها به اندازه یک کف پا (تقریباً برابر با عرض شانه ها) از یکدیگر فاصله و پنجه ها کاملاً رو به جلو و موازی و وزن بدن به طور مساوی بین دو پا تقسیم می شود و هر دو زانو نیز صاف هستند.

7- ناران هی سوگی:

پاها به اندازه یک کف پا (تقریباً برابر با عرض شانه ها) از یکدیگر فاصله و پنجه ها رو به جلو و کمی به طرف خارج بدن متمایل و وزن بدن به طور مساوی بین دو پا تقسیم می شود و هر دو زانو نیز صاف هستند.

8- پیون هی سوگی:

پاها به اندازه یک کف پا از یکدیگر فاصله دارند و پاشنه ها در یک خط عمود بر هم مانند حرف L انگلیسی و وزن بدن بطور مساوی تقسیم می شود و هر دو زانوه نیز صاف است.

9- بوم سوگی:

پاها کمتر از یک کف پا از یکدیگر فاصله پای جلو و عقب هر دو خم و بیشتر وزن بروی پای عقب و فقط سینه پای جلو (آبچوک) بروی زمین قرار دارد و پاشنه پا بروی زمین قرار نمی گیرد و پنجه پای عقب 30 درجه اختلاف نسبت به پنجه پای جلو و بیشترین وزن بدن بروی پای عقب بوده و بروی پای جلو چندان وزنی از بدن قرار نمی گیرد و هر دو زانو نیز می بایست خم شوند. (مانند ایستادن ببر) (در تصویر نصفه بودن پای جلو بیانگر این است که تنها سینه پای جلو بروی زمین قرار دارد و پاشنه بروی زمین قرار نمی گیرد).

10- هاتاری سوگی:

یک پا از محل زانو کمی خم و تیغه خارجی پای دیگر کنار زانوی پای خم ( مانند ایستادن درنا و یا لک لک).

11- دیت کوآ سوگی:

یک پا بطور کامل در جهت افقی نسبت به بدن قرار می گیرد و پای دیگر از پشت پای اول در راستای پاشنه پای اول قرار می گیرد به صورتی که تنها سینه پای دوم بروی زمین قرار می گیرد و لازم به ذکر است زانوی پای دوم و گودی پشت زانوی پای اول قرار می گیرد و سپس هر دو پا خم می شود و وزن بدن نیز بین هر دو
پا مساوی است مانند آخرین نشست در انتهای فرم 5 (تکوگ اُو جانگ) (در تصویر نصفه بودن پای جلو بیانگر این است که تنها سینه پای جلو بروی زمین قرار دارد و پاشنه بروی زمین قرار نمی گیرد).

12- آب کوآ سوگی:

یک پا بطور کامل راستای جهت عمود نسبت به بدن قرار می گیرد و پای دیگر از پشت پای اول در راستای پاشنه پای اول قرار می گیرد به صورتی که تنها سینه پای دوم بروی زمین قرار می گیرد و لازم به ذکر است زانوی پای دوم و گودی پشت زانوی پای اول قرار می گیرد و سپس هر دو پا خم می شود و وزن بدن نیز بین هر دو
پا مساوی است مانند اواسط فرم 7 (تکوگ چیل جانگ) که این نشست همراه با حرکت دست جه چیو جیروگی اجرا می شود. (در تصویر نصفه بودن پای جلو بیانگر این است که تنها سینه پای جلو بروی زمین قرار دارد و پاشنه بروی زمین قرار نمی گیرد).